-«Τί κάνεις βρε Υβετόνι;» μου έλεγε όταν βρισκόμασταν καμιά φορά στην Αίγινα. Αυτή η βραχνή φωνή, το γλυκό χαμόγελο, η γεροχτισμένη κορμοστασιά, και η θέρμη με την οποία σε έλουζε η παρουσία του θα λείψει σε όλους μας με την έξοδο του Μωρίς Χατζή, του Γιαννιωτοεβραίου που τόσα πρόσφερε στον Ελληνικό εβραϊσμό. Στην λίστα των μεγάλων ηγετών της κοινότητας προστίθεται τώρα και ο Μωρίς.
Τον ήξερα από παιδί μιας και οι οικογένειες μας ήταν κοντά. Περνούσαμε πολλά καλοκαίρια μαζί στα νησιά του Αργοσαρωνικού αλλά και αλλού. Τα καλοκαίρια στην Αίγινα και οι εκδρομές για ψάρεμα παρέα με τον μπαμπά μου θα μου μείνουν αξέχαστα. Απίθανος ψαράς με πάντα γεμάτο το καλάθι με ψάρια φρέσκα, και η χαρά τους μεγάλη.
Επιτυχημένος επιχειρηματίας, έτρεχε πάντα και για το καλό της κοινότητας.
Είχε άποψη, είχε ιδέες, είχε αγάπη για τον εβραϊσμό και τον έννοιαζε. Τον έννοιαζε να υπάρχει συνέχεια στην κοινότητα και έτσι ανέλαβε την σκυτάλη της Tradition. Τον έννοιαζε ο εβραϊσμός να βγει προς τα έξω και να φωτίσει με τις αξίες του και τους γύρω του γι’ αυτό δημιούργησε τον θεσμό του εορτασμού του Χανουκά στην πλατεία στο Π. Ψυχικό. Τον έννοιαζε να ακούγεται η φωνή του στα κοινοτικά γι’αυτό δημιούργησε την Κρησάρα. Τον έννοιαζε το Ισραήλ και το αγαπούσε και το επισκεπτόταν συχνά.
Άνθρωπος με ειλικρίνεια, θάρρος, τόλμη, πληθωρικός, ήξερε να απαντάει σε αυτούς που πρόσβαλλαν τον εβραϊσμό, σε αυτούς που προωθούσαν αντισημιτικά μηνύματα. Ντόμπρος.
Τον ένοιωθες σαν έναν δυνατό προστάτη- γίγαντα του εβραϊσμού που μπορούσες να ακολουθήσεις γιατί χάραζε δρόμο και άνοιγε πόρτες που αυτός πρώτος περνούσε από μέσα τους και μετά όλοι εμείς.
Ζεστός οικοδεσπότης, με απίθανα φαγοπότια, καλή παρέα, και πάντα η κουβέντα, η ανταλλαγή, το νοιάξιμο.
Τον ευχαριστώ που πάντα στήριζε τις πρωτοβουλίες μας, του Ηλία του άντρα μου και εμένα, όπως αυτή του Παρκου Αθήνα 2004 στο Τσουρ Μωσέ του Ισραήλ, και αυτή για την προστασία και ανάδειξη του ψηφιδωτού της Συναγωγής της Αίγινας.
Μαζί με την Ρίτα, την αγαπημένη κυρία Ρίτα και κολλητή της μαμάς μου, φτιάξανε μια ωραία οικογένεια, δύο απίθανες κόρες, την Νίνα και την Τζένη, και δύο αξιαγάπητα εγγόνια τον Ριχάρδο, που τον έχουμε από κοντά μας, και την Πέρλα που την γνώρισαμε φέτος το καλοκαίρι στην Αίγινα.
Καλό ταξίδι κ. Μωρίς. Η αγάπη σου για τον εβραϊσμό δημιούργησε κύματα που μας άγγιξαν όλους. Αντίο καπετάνιε, αντίο ηγέτη, αντίο φίλε, καλό σου ταξίδι, shalom.